Eylülün kırdığı bir gül gibi
Rüzgarlara salın beni
Düşünce bedenim şu toprağa
Baharlara gömün beni

Ölüm ki ah kar tanesi
Ölüm ki ah yalnızlık
Ölüm ki ah çıkmaz sokak
Ölüm ki ah son durak

Bir nefes ayırır iki dünyayı
Bir ok ki gerilmiş titriyor yayı
Yüreğim tetikte yedi iklim
Bekliyor vuslatı o son anı

Söz: Umut Mürare